Praca socjalna a pedagogika społeczna

Pedagogika jest nauką o bogatych, tradycjach. Jako nauka powiązana jest ściśle z wieloma innymi dziedzinami. Pedagogika jako nauka powstała na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Jako nauka przeszła do czasów obecnych liczne transformacje, zmierzając ku swojej zasadniczej funkcji, jaką jest przygotowywanie do świadczenia pomocy osobom potrzebującym.

Na przestrzeli lat wyewoluowała odrębna dziedzina pedagogiki nazywana pedagogiką społeczną.

Czym jest pedagogika społeczna i co ma wspólnego z pracą socjalną?

Pedagogika społeczna to dział nauki zajmujący się badaniem znaczenia środowiska dla procesu wychowania jednostki oraz rozważa i wdraża możliwie najlepsze, z wychowawczego punktu widzenia, wytyczne dla prawidłowego funkcjonowania tego środowiska.

Pedagogika społeczna nie analizuje funkcjonowania instytucji wychowawczych, takich jak szkoła, przedszkole, organizacje młodzieżowe, lecz zajmuje się ich indywidualnymi właściwościami z punktu widzenia środowisk, jakie stanowią i związków, jakie w nich zachodzą. Każda z tych instytucji stanowi odrębne środowisko wychowawcze. Praca socjalna Warszawa określana jest z kolei jako dziedzina nauki, której specjaliści zawodowo zajmują się udzielaniem wsparcia, pomocy i opieki.

Definicje pracy socjalnej

  • Definicja pierwsza:

profesjonalne działania mające na celu wspieranie jednostki w staraniach o polepszenie jej umiejętności życia w społeczeństwie.

  • Definicja druga:

zawodowe działania mające ułatwić pojedynczym osobom i grupom, uświadomienie problemów wewnętrznych i zewnętrznych, mających na nich negatywny wpływ.

Zadania i cele pracy socjalnej

Do zadań pracy socjalnej należy zaliczyć:

  • ułatwianie jednostkom rozwijania zdolności wychodzenia z kłopotów i umiejętnego postępowania w różnych okolicznościach,

  • wspieranie działań zmierzających do pozyskiwania dochodów,

  • stymulowanie do budowania pozytywnych relacji pomiędzy potrzebującym a społeczeństwem,

  • uwrażliwianie placówek instytucji na problemy potrzebujących.

Praca i działalność pracownika socjalnego mogą przybierać różne formy. Wyróżniamy trzy metody pracy socjalnej:

  • metodę indywidualnych przypadków – ta metoda to po prostu wnikliwa obserwacja indywidualnych cech, zachowań, doświadczeń każdej jednostki. Istnieją różne modele pracy socjalnej według tej metody: model psychospołeczny, model funkcjonalny oraz model modyfikacji zachowań.

  • metodę pracy grupowej – ta metoda to inaczej praca w grupie. Możemy wyróżnić kilka rodzajów grup:

  1. grupy rozwojowo-wychowawcze, których zadaniem jest stymulowanie osobistego rozwoju wszystkich członków, którzy w różnym stopniu utożsamiają się z grupą.

  2. grupy rewalidacyjne, których zadaniem jest ułatwianie osobom częściowo nieprzystosowanym do życia spełnianie czynności społecznych

  3. grupy psychoterapeutyczne, które w oparciu o metody psychologii klinicznej. Ułatwiają potrzebującym pomocy osiąganie sprawności społecznej i psychicznej

  • metodę tworzenia

Jak widać, sposobów pracy socjalnej jest kilka. Wszystkie zaś umożliwiają pracę z konkretną grupą odbiorców potrzebujących specjalistycznej pomocy. Dzięki odpowiedniemu wykształceniu pracownicy socjalni są w stanie zapewnić potrzebującym odpowiednią pomoc. Pamiętajmy również o tym, że praca socjalna jest zawodem trudnym i niełatwym do wykonywania, dlatego warto darzyć pracowników opieki społecznej, jakimi są pracownicy socjalni, należytym szacunkiem. Dlaczego? – kiedyś my możemy potrzebować ich wsparcia.